Początki komunikatora internetowego sięgają 1994 roku, kiedy to grupa studentów z Cambridge w stanie Massachusetts wpadła na pomysł stworzenia nowego portalu społecznościowego. Chcieli oni łączyć ludzi i komunikować się za pomocą programów komputerowych. Był to wielki skok naprzód w komunikacji, ale program potrzebował serwera, a w tamtym czasie nie było ich zbyt wiele. Twórcy AIM postanowili pracować w tajemnicy, gdyż publiczne uruchomienie nowego serwisu przyciągnęłoby uwagę kierownictwa firmy AOL. Na szczęście pracownik firmy Hewlett-Packard był skłonny pożyczyć im swoje serwery na dzień lub dwa.
AIM
Komunikator AIM został opracowany przez AOL jako projekt poboczny w 1994 roku. Powodem, dla którego AOL nie poparł projektu, było to, że kierownictwo nie było zadowolone z modelu opartego na subskrypcji. Program zyskał jednak na popularności i w 2001 roku osiągnął 36 milionów aktywnych użytkowników. Następnie osiągnął szczyt 63 milionów użytkowników w 2007 roku; jednak w tym momencie MSN Messenger firmy Microsoft osiągnął już 294 miliony. Do grudnia 2017 roku był to ostatni pozostały komunikator internetowy.
Zespół rozwijający AIM pracował w tajemnicy, aby nie zwrócić na siebie uwagi kierownictwa AOL. Appelman skontaktował się z szefem centrum danych AOL i zaciągnął pomoc inżynierów Hewlett-Packard, którzy mieli kilka wyrzuconych serwerów. Pomimo tego niepowodzenia, zespół zdołał rozwinąć AIM z pomocą Bosco. AIM wkrótce stał się najpopularniejszym komunikatorem internetowym w USA.
Yahoo! Messenger
Założony w lutym 1994 roku Yahoo! był efektem współpracy dwóch doktorantów Uniwersytetu Stanforda, Davida Filo i Jerry’ego Yanga. Pomysł rozwijali w kampusowej przyczepie, a więcej czasu spędzali na układaniu domowej listy ulubionych linków niż na pisaniu pracy doktorskiej. Gdy ich listy stały się zbyt długie, zaczęli je dzielić na kategorie. W rezultacie powstał system podkategorii i narodziła się podstawowa koncepcja Yahoo!
Przed przejęciem przez Google, Yahoo! nie było powszechnie używane. Jego użytkownicy nie zdołali rozwinąć sieci społecznościowej i skutecznej obecności w sieci. Znana była również z ogromnej ilości spamu, bez oczywistej strategii zwalczania SPIM. Inne serwisy komunikacyjne zyskiwały na popularności, a Yahoo! trudno było za nimi nadążyć. Dziś większość użytkowników Internetu używa Facebooka i WhatsApp do swoich potrzeb komunikacyjnych. Yahoo! Messenger jest doskonałym przykładem wczesnej platformy komunikacyjnej.
Windows CE wersja
Microsoft wydał system operacyjny Windows CE w 1994 roku i był powszechnie uważany za komunikator internetowy alternatywny dla bardziej popularnego ICQ. Został on najpierw uruchomiony jako niskoprofilowa platforma dla producentów sprzętu wbudowanego, ale wkrótce rozszerzył się, aby wspierać imponującą gamę urządzeń. W momencie pisania tego tekstu, był już używany w samochodowych zestawach stereo, dekoderach i urządzeniach przenośnych. Firma oparła się jednak początkowym naciskom na włączenie systemu Windows CE do urządzeń stacjonarnych.
Po kilku latach firma wydała swój własny komunikator. Nazywał się on Messenger i zawierał takie funkcje jak powiadomienia, gdy znajomi są online i różne typy statusów. Ponadto umożliwiał dodawanie znajomych przy użyciu ich nazwy użytkownika Yahoo! W 1999 roku firma zmieniła nazwę produktu na Yahoo! Messenger i zaczęła konkurować z MSN Messenger firmy Microsoft. Jego popularność szybko rozprzestrzeniła się na inne platformy i powstały wersje oprogramowania dla Symbiana, Blackberry i iPhone’a.
Secret Sender
Casio Secret Sender to świetny przykład komunikatora, który był popularny na początku lat 90. Został on zaprojektowany dla dziewcząt, był mniej więcej w tej samej cenie co komunikator Zender, ale miał znacznie większy zasięg (500 stóp) i nowoczesną paletę kolorów. Jednakże, jako że został zaprojektowany dla nastolatek, jego popularność zmalała wraz z pojawieniem się telefonów komórkowych i smartfonów, które zaczęły przejmować przemysł komunikatorów.
Pomimo swojej prymitywnej konstrukcji, Secret Sender utorował drogę dla przemysłu urządzeń mobilnych. Należy zauważyć, że urządzenie to jest w dużej mierze reliktem epoki, która dawno minęła i może nie mieć bezpośredniego wpływu na nowoczesne smartfony. Był to pierwszy produkt firmy, która miała silne dziedzictwo technologiczne. Dziś Secret Sender jest jedną z najpopularniejszych i najczęściej używanych aplikacji do przesyłania wiadomości w Internecie.
PDA
PDA stał się popularnym narzędziem do prowadzenia korespondencji i komunikacji online, a także coraz częściej wykorzystywanym w szkołach i uczelniach. Oprócz poczty elektronicznej i komunikatorów internetowych, PDA są również przydatne do przechwytywania i zarządzania cyfrowymi notatkami z zajęć. Wiele urządzeń PDA pozwala studentom na sprawdzanie pisowni i poprawianie notatek klasowych bezpośrednio z urządzenia. Nauczyciele wykorzystują również urządzenia PDA do udostępniania materiałów kursowych poprzez Internet i możliwość udostępniania plików w podczerwieni. PDA może być również używany do przechowywania i dostępu do książek, w tym książek elektronicznych, które można łatwo przenieść na komputer. Szkoła Medyczna w Brighton i SUSSEX była pierwszą uczelnią na świecie, która zapewniła studentom studiów licencjackich powszechne korzystanie z palmtopów.
Urządzenie PDA zostało wprowadzone przez firmę Apple Inc. w 1993 roku, a do 1994 roku PDA stało się bardzo popularnym narzędziem do prowadzenia rozmów z przyjaciółmi i współpracownikami biznesowymi. W rzeczywistości prezes Apple Inc. CEO John Sculley używał PDA do komunikowania się ze swoimi współpracownikami i klientami za pomocą komunikatora internetowego. Podobnie, PDA może być używane do wielu różnych celów, od prowadzenia listy kontaktów do dzielenia się zdjęciami. Niezależnie od funkcji, PDA jest świetnym narzędziem do użytku biznesowego i osobistego.
Podobne tematy